به نقل از «خبرگزاری دانشجو»

علیه فراموشی؛ ضرورت امتداد توجه به جایزه جلال در طول سال

تاریخ انتشار: ۸ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۱۹۰۴۳۵

«جایزه ادبی جلال آل احمد» تاکنون ۱۵ دوره را پشت سرگذاشته و در چهار بخش «داستان بلند و رمان»، «داستان کوتاه»، «مستندنگاری» و «نقد ادبی» آثاری شاخص به جامعه معرفی کرده است. می‌توان در حد فاصل بین برگزاری دوره‌های سالانه این رویداد با نشان دادن جلوه‌های مختلف آن، انگیزه نویسندگان و علاقه‌مندان به ادبیات را افزایش داد تا دست به تولید بهترین اثر خود بزنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو به نقل از روابط عمومی خانه کتاب و ادبیات ایران، تار و پود انقلاب اسلامی ایران با مولفه‌ای به نام کتاب گره خورده است. معمار کبیر انقلاب و همچنین اصحاب و یارانش جملگی از متفکران برجسته معاصر بودند و همچنین تاریخ ثبت کرده است که به سال ۱۳۴۸ سلسله دروس خارج فقه امام خمینی (ه) در نجف اشرف با سرفصل ولایت فقیه برپا شد و همان دوران درس به درس به صورت جزوه تکثیر می‌شد و مخاطبان بسیار یافت. در سال ۱۳۴۹ نیز این دروس به صورت کتاب در لبنان به چاپ رسید و تاثیر مهمی در پیروزی انقلاب اسلامی ایران گذاشت؛ بنابراین انقلاب اسلامی از طریق فرهنگ و کتاب قلوب مردم را فتح کرد و بر شیرینی کام و خجستگی ایامشان افزود. «فرهنگی بودن» و «کتابی بودن» انقلاب اسلامی و سلوک مطالعاتی رهبران و بزرگان انقلاب دغدغه مطالعه را افزون‌تر کرد و بر تعدد عناوین کتاب‌ها افزود و صنعت نشر را به سمت تخصصی شدن هم پیش برد. وقوع رخداد‌ها و بزنگاه‌های مختلف در تاریخ انقلاب (از جمله هشت سال دفاع مقدس) باعث شد تا اهالی ادبیات سوژه‌هایی بکر برای امر تولید ادبی به‌دست بیاورند، بنابراین انقلاب اسلامی ایران بر غنای ادبیات نیز افزود.

افزایش حوزه‌های تولید کتاب در این سال‌ها، پالایش آن‌ها و معرفی آثار برتر به مخاطبان لزوم برگزاری جشنواره‌ها و جوایز ادبی را در کشور بیش از پیش مطرح کرد. با ترویج آثار برتر و نوآورانه هم می‌توان ارتقای سطح ادبی جامعه را متصور بود و هم با تقدیر و تشویق نویسندگان و ترغیب آن‌ها به خلق آثارِ بیشتر در سبک‌ها و ژانر‌های مختلف، تنوع و غنای ادبی را موجب شد. پس لازم است رویداد‌هایی را برگزار کرد که هم به ارزیابی آثار بپردازد و هم مخاطب را مجذوب مطالعه کند. امری که در دهه‌های پس از انقلاب به انحای مختلف صورت پذیرفت.

«جایزه ادبی جلال آل احمد» از جمله این رویداد‌های فرهنگی پساانقلاب است که توسط خانه کتاب و ادبیات ایران با هدف پیگیری دو کار مهم برگزار می‌شود: یادمان دائمی جلال، تقدیر از نویسندگانی که در نثر و نگاه به زبان فارسی ادای دین می‌کنند.

این جایزه به نام «جلال آل احمد» نام‌گذاری شده، تا بتواند گامی در جهت ترویج هرچه بیشتر نوع نثر این نویسنده ماندگار بردارد. نثری که ریشه در ادبیات کلاسیک ایران دارد و به باور منتقدان و مفسران حساس، دقیق، تیزبین و ماجرا آفرین است. نثری که می‌تواند عالی‌ترین سکو جهت ترویج ادبیات متعهد ایرانی باشد و زبان و ادبیات ملی- دینی را ارتقا بدهد. بی‌شک جلال در نگاه دوست و دشمن، مهم‌ترین روشنفکر ادبی روزگار معاصر است که تاثیر مستقیمی بر نویسندگان هم‌عصرش و بر قاطبه نویسندگان نسل انقلاب اسلامی گذاشت. نویسنده‌ای که به شاهد داده‌های ارقامی و عددی هنوز جزو خوانده‌شده‌های نشر کشور محسوب می‌شود.

جلال نه‌فقط در مسیر ریل‌گذاری ادبیات داستانی ایران، تاثیر به‌سزایی گذاشت، که در کنش‌های اجتماعی و مباحث نظری مبتلابه دوران، شاهراهی اساسی باز کرده بود. کتاب «غرب‌زدگی» او، هنوز بعد از چهل‌سال از انتشارش، تیتر یک بحث‌ها و جدل‌های نظری است. به‌طور قاطع هیچ نویسنده‌ای چه در دوران حیاتش و چه بعد مرگش حتی، اقبال جلال را نداشته است. جلال در زمینه ادبیات، در هیچ گوشه‌ای نبوده که سرک نکشیده باشد. نقد ادبی، ترجمه ادبی، داستان کوتاه، داستان بلند و رمان، جستار ادبی، سفرنامه، مستندنگاری، تک‌نگاری و حتی مدیریت مجله ادبی.

«جایزه ادبی جلال آل احمد» تاکنون ۱۵ دوره را پشت سرگذاشته و در چهار بخش «داستان بلند و رمان»، «داستان کوتاه»، «مستندنگاری» و «نقد ادبی» آثاری را به عنوان برگزیده و شایسته تقدیر به جامعه معرفی کرده است. این جایزه به عنوان یکی از بزرگترین و معتبرترین جشنواره‌های ادبی در ایران با بررسی آثار نویسندگان مختلف کشور نقش مهمی را در ارتقا سطح ادبی جامعه، ترویج فرهنگ خواندن و حفظ ادبیات ایفا کرده و به پیشرفت و توسعه ادبیات جامعه کمک می‌کند.

اما نکته اینجاست نام این جایزه و جوایزی از این دست، یکبار پس از انتشار فراخوان و بار دیگر زمان برگزاری اختتامیه سر زبان‌ها می‌افتد و پس از آن از یاد‌ها محو می‌شود. به واقع رخداد‌های ادبی، همواره به صورت مقطعی توجه نویسندگان، ناشران، مخاطبان و خبرنگاران را به خود جلب می‌کنند و تنها در ایام برگزاری و معرفی آثار برتر است که در تمامی محافل صحبت از آن‌ها به میان می‌آید.

بنابر آنچه پیش‌تر در رثای جشنواره‌های ادبی گفته شد، به فراموشی سپردن چنین رویداد‌هایی در طول سال، جفایی است که می‌توان در حق ادبیات و مخاطبان آن کرد. از آن رو که جشنواره‌های ادبی فرصتی هستند برای تشویق نویسندگان و نوجوانان به تولید آثار ادبی؛ محلی هستند برای نمایش و ارزیابی آثار برتر و شناخت نویسندگان مستعد و همچنین مجالی هستند برای ترویج فرهنگ مطالعه در جامعه و بهبود سطح ادبیات.

این‌که برهه‌ای از سال را به یک رویداد اختصاص دهیم بیشتر جنبه نمادین دارد تا نشان دهیم به آن مقوله نیز التفات صورت می‌گیرد و روند پرداختن به آن موضوع در طول سال پیگیری می‌شود. هدف اصلی از برگزاری رویداد‌های فرهنگی در زمان‌های مختلفی از سال این است که مسیر یک سال آینده برای توجه به آن معین شود. یعنی می‌توان در حد فاصل بین برگزاری سالانه دوره‌های یک رویداد با نشان دادن جلوه‌های مختلف آن، انگیزه نویسندگان و علاقه‌مندان به ادبیات را افزایش داد تا دست به تولید بهترین اثر خود بزنند و از سویی دیگر موجبات تقویت جریان‌های فرهنگی و ادبی را در کشور فراهم کرد.

از این رو به نظر می‌رسد باید روند توجه به جشنواره‌های ادبی را به جریان بیندازیم و در طول سال و بدون مناسبت چراغ آن‌ها را روشن نگه داریم تا در کنار کمک به اعتلای سطح جایزه به ارتقای سطح تولیدات ادبی نیز کمک کنیم. بناست که درباره جایزه ادبی جلال چنین رویه‌ای پیشه شود.

منبع: خبرگزاری دانشجو

کلیدواژه: جشنواره های ادبی جایزه ادبی جلال انقلاب اسلامی جلال آل احمد جشنواره ها طول سال آثار برتر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۱۹۰۴۳۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بدرود آقای پل استر

پل استر، نویسنده آمریکایی روز ۳۰ آوریل ۲۰۲۴ در نیویورک و بر اثر سرطان درگذشت. او متولد ۱۹۴۷ در نیوجرسی، فارغ‌التحصیل رشته ادبیات از دانشگاه کلمبیا و از نویسندگان محبوب ایرانیان بود.

محبوبیت پل استر در ایران با انتشار ترجمه رمان «سه‌گانه نیویورک» آغاز شد/ عکس: تصویر روی جلد کتاب سه‌گانه‌ی نیویورک

محبوبیت پل استر در ایران با انتشار ترجمه رمان «سه‌گانه نیویورک» آغاز شد، مخاطب فارسی‌زبان به مخاطبان نزدیک به ۴۰ کشور دیگر دنیا افزوده شد و دیری نگذشت که تب استر خوانی به کتاب‌خوان‌های ایرانی سرایت کرد. سه ناشر به طور همزمان ترجمه‌هایش را منتشر می‌کردند تا زمانی که نشر افق کپی‌رایت (حق چاپ و انتشار) آثار استر در ایران را خرید و به ناشر رسمی آثار این نویسنده در ایران بدل شد.

شخصیت استر نیز در به‌ وجود آمدن این محبوبیت دخیل بود. او از معدود نویسندگانی‌ است که در اوایل دهه هشتاد با نشریات ایرانی گفتگو کرد و از علاقه به مخاطب ایرانی خود سخن گفت.

،در آثار استر ترکیبی از تفکرات روانشناختی و رگه‌هایی از پوچ‌گرایی را می‌توان پیدا کرد/عکس: تصویر روی جلد کتاب «سفر در اتاق تحریر»

پل استر جنایی و پلیسی‌نویس نبود و سانتی‌مانتالیسم در آثارش دیده نمی‌شد. او در عین ارائه نثری منحصربه‌فرد، ردپای ژانر جنایی و کارآگاهی را به رمان پست‌مدرن گشود. نثر او همواره به تعلیق، مفاهیم فلسفی، پرسشگری در باب مسائل بی‌پاسخ انسان معاصر آغشته است.

ترکیبی از تفکرات روانشناختی و رگه‌هایی از پوچ‌گرایی را نیز می‌توان در آثارش یافت که بخشی از آنها برگرفته از زندگی واقعی خود اوست. به غیر از «بخور و نمیر» و «اختراع انزوا»، رمان پست‌مدرنیستی «سفر در اتاق تحریر» آشکارا نمونه این جنبه از سبک نوشتاری اوست که خود استر در گفتگویی اشاره می‌کند: «گویی پیرمرد داستان خود اوست که شخصیت‌های سایر کتاب‌ها و داستان‌های قبلی‌اش به سراغش آمده‌اند و درحالی‌که خود را دربرابر آنها بی‌دفاع می‌بیند، باید دربرابر سرنوشتی که برایشان رقم زده است به آنها پاسخگو باشد».

 نخستین بار سال گذشته سیری هاستودت، همسر و نویسنده همکارش اعلام کرد که پزشکان تشخیص داده‌اند استر به سرطان مبتلا شده است
عکس: سالن کنسرت نایت در ۲۱ فوریه ۲۰۱۷در میامی، فلوریدا 

استر در فیلمسازی نیز طبع آزموده و دو فیلم را در کارنامه حرفه‌ای خود دارد. رسانه‌ها غالبا او را سوپراستار ادبی و از فوق‌العاده‌ترین نویسندگان آمریکایی نامیده‌اند.

از پل استر به فارسی کتاب‌های بخور و نمیر (دست به دهان)، کشور آخرین‌ها، کتاب اوهام، شهر شیشه‌ای، مون پالاس، اختراع انزوا، هیولا و… را خوانده‌ایم. هرچند برخی آثار متاخر او در ایران امکان ترجمه و انتشار پیدا نکرد اما الهام‌بخش بسیاری از نویسندگان و داستان‌نویسان بود و افراد زیادی را به سوی رمان خواندن سوق داد.

روزنامه نیویورک تایمز سه‌شنبه، ۱۱ اردیبهشت به‌ نقل از یکی از دوستان استر نوشت که او در خانه‌اش در بروکلین نیویورک درگذشت.

نخستین بار سال گذشته سیری هاستودت، همسر و نویسنده همکارش اعلام کرد که پزشکان تشخیص داده‌اند به سرطان مبتلا شده است.

او دنیای بدون قصه را باور نداشت و تخیل را بخشی از واقعیت می‌دانست، و نویسندگی را «جنونی» توصیف کرد که «در جوانی به جان بعضی‌ها می‌افتد و اگر آدم این بیماری نباشند رهایشان می‌کند».

طی دو دهه اخیر کمتر نویسنده آمریکایی در ایران به شهرت و محبوبیت استر رسیده است. می‌توانم به جرات او را نویسنده‌ای سیاسی بنامم که به غیر از موضع‌گیری‌های صریح کلامی در باب موضوعات سیاسی روز دنیا، آثار مکتوب خود را نیز از این حیث بی‌نصیب نگذاشته است.

بدرود آقای پل استر و برای تمام روایت‌هایی که برایمان ساختید، سپاسگزاریم

«سانست پارک» یکی از سیاسی‌ترین رمان‌های اوست که در آن به غیر از پرداختن به تبعات انتخاب فردی نظیر اوباما در آمریکا، به موضوع سانسور آثار نویسندگان و تهدید و حبس آنها نیز پرداخته است.

او در سال ۲۰۱۷ رهبری اپوزوسیون نویسندگان علیه «دونالد ترامپ» و مدیریت گروه دفاع از آزادی بیان را در مرکز «پن» آمریکا بر عهده گرفت.

استر در کتاب سانست پارک نوشت: «در فکر نوشتن مقاله‌ای هستم، درباره اتفاق‌هایی که نمی‌افتد، زندگی‌هایی که سر نمی‌گیرد، و دنیاهای سایه‌واری که درست به موازات دنیایی که واقعی می‌پنداریم درگذر است.»

بدرود آقای پل استر و برای تمام روایت‌هایی که برایمان ساختید، سپاسگزاریم.

نویسنده: مهسا ملک‌مرزبان؛ مترجم/ منبع: بی بی سی

کانال عصر ایران در تلگرام